孤味人生
《孤味人生》Koo-bī Jîn-sing
蔡以真Tshuà Í-tsin(蔡麗津Tshuà Lē-tin)
——————————————
月光彎彎踮窗外
gue̍h-kng uan-uan tiàm thang-guā
樹影倚著風聲
tshiū-iánn uá tio̍h hong-siann
聽誰啊
thiann siáng–ah
等誰啊
tán siáng–ah
日子來去
ji̍t-tsí lâi-khì
心隨時間去
sim suî sî-kan khì
一个人行過來
tsi̍t-ê-lâng kiânn–kuè-lâi
一个人想啥物
tsi̍t-ê-lâng siūnn siánn-mih
人生的滋味
jîn-sing ê tsu-bī
現在是未來到過去
hiān-tsāi sī bī-lâi kàu kuè-khì
懷念是仝一味
huâi-liām sī kāng tsi̍t-bī
一个願意
tsi̍t-ê guān-ì
是囥心內
sī khǹg sim-lāi
予伊恬恬去
hōo i tiām-tiām khì
看的是平淡
khuànn–ê sī pîng-tām
孤單是無味
koo-tuann sī bô-bī
身邊賰一个空位
sin-pinn tshun tsi̍t-ê khàng-uī
一个願意
tsi̍t-ê guān-ì
是踮感情
sī tiàm kám-tsîng
簡單的女人
kán-tan ê lú-jîn
消失無聲
siau-sit bô-siann
毋是離開
m̄-sī lī-khui
是人生的孤味
sī jîn-sing ê koo-bī
