阮哪會堪
《阮哪會堪》Gún Ná Ē-kham
王中平Ông Tiong-pîng
——————————————
我是一个人
guá sī tsi̍t-ê-lâng
行到這个坎站
kiânn kàu tsit ê khám-tsām
夜夜一場夢
iā-iā tsi̍t-tiûnn bāng
驚惶家己承擔
kiann-hiânn ka-kī sîng-tam
痴情攏是空
tshi-tsîng lóng-sī khang
阮用性命相送
gún iōng sìnn-miā sio-sàng
人海中的船
jîn-hái-tiong ê tsûn
註定變成孤帆
tsù-tiānn piàn-sîng koo-phâng
阮哪會堪
gún ná ē-kham
痛苦的忍耐
thòng-khóo ê jím-nāi
傷痕到何時
siong-hûn kàu hô-sî
才會家己紩倚來
tshiah ē ka-kī thīnn uá–lâi
苦酒吞腹內
khóo-tsiú thun pak-lāi
想欲解脫悲傷的苦海
siūnn-beh kái-thuat pi-siong ê khóo-hái
傷心目屎
siong-sim ba̍k-sái
也已經滴落來
iā í-king tih–lo̍h-lâi
阮哪會堪
gún ná ē-kham
無情的傷害
bô-tsîng ê siong-hāi
一个人恬恬行入
tsi̍t-ê-lâng tiām-tiām kiânn-ji̍p
茫茫的大海
bâng-bâng ê tuā-hái
若是欲越頭
nā-sī beh ua̍t-thâu
看咱過去彼段的無奈
khuànn lán kuè-khì hit tuānn ê bô-nāi
不如一个人
put-jû tsi̍t-ê-lâng
離開這个世界
lī-khui tsit ê sè-kài
—
不如一个人
put-jû tsi̍t-ê-lâng
離開這个世界
lī-khui tsit ê sè-kài
