亭仔跤
《亭仔跤》Tîng-á-kha
黃妃N̂g Hui
——————————————
有一陣風吹過來
ū tsi̍t-tsūn hong tshue–kuè-lâi
輕輕吹著心內的海
khin-khin tshue tio̍h sim-lāi ê hái
是思念的心情
sī su-liām ê sim-tsîng
思鄉的聲
su-hiong ê siann
有燈火的門口埕
ū ting-hué ê mn̂g-kháu-tiânn
有一个人
ū tsi̍t-ê lâng
徛踮遮
khiā tiàm tsia
恬恬看著遙遠的山
tiām-tiām khuànn tio̍h iâu-uán ê suann
鐵枝路的黃昏
thih-ki-lōo ê hông-hun
故鄉的恁
kòo-hiong ê lín
敢猶有人來做伴
kám iáu ū-lâng lâi tsuè-phuānn
行來又行去
kiânn-lâi iū kiânn-khì
看來又看去
khuànn-lâi iū khuànn-khì
講袂出心內的孤單
kóng buē-tshut sim-lāi ê koo-tuann
遐有𥴊仔店佮麵擔仔
hia ū kám-á-tiàm kah mī-tànn-á
有囡仔伴
ū gín-á-phuānn
有細漢時真熟似的聲
ū sè-hàn-sî tsin si̍k-sāi ê siann
我徛踮這个
guá khiā tiàm tsit ê
無人熟似的亭仔跤
bô-lâng si̍k-sāi ê tîng-á-kha
聽人來人去的心情
thiann lâng lâi lâng khì ê sim-tsiânn
寂寞留予虛華的人生佇遮
tsi̍k-bo̍k lâu hōo hi-hua ê jîn-sing tī tsia
一个人的亭仔跤
tsi̍t-ê-lâng ê tîng-á-kha
誰佇遐
siáng tī hia
行來又行去
kiânn-lâi iū kiânn-khì
看來又看去
khuànn-lâi iū khuànn-khì
講袂出心內的孤單
kóng buē-tshut sim-lāi ê koo-tuann
遐有𥴊仔店佮麵擔仔
hia ū kám-á-tiàm kah mī-tànn-á
有囡仔伴
ū gín-á-phuānn
有細漢時真熟似的聲
ū sè-hàn-sî tsin si̍k-sāi ê siann
我徛踮這个
guá khiā tiàm tsit ê
無人熟似的亭仔跤
bô-lâng si̍k-sāi ê tîng-á-kha
聽人來人去的心情
thiann lâng lâi lâng khì ê sim-tsiânn
寂寞留予虛華的人生佇遮
tsi̍k-bo̍k lâu hōo hi-hua ê jîn-sing tī tsia
路途遙遠
lōo-tôo iâu-uán
啥人知影
siánn-lâng tsai-iánn
我徛踮這个
guá khiā tiàm tsit ê
只有家己的亭仔跤
tsí-ū ka-tī ê tîng-á-kha
看人來人去的形影
khuànn lâng lâi lâng khì ê hîng-iánn
悲傷留予
pi-siong lâu hōo
美麗的秋冬佇遮
bí-lē ê tshiu-tang tī tsia
一个人的亭仔跤
tsi̍t-ê-lâng ê tîng-á-kha
誰佇遐
siáng tī hia
人生的秋冬
jîn-sing ê tshiu-tang
踮佇遮
tiàm tī tsia
一个人的亭仔跤
tsi̍t-ê-lâng ê tîng-á-kha
我佇遮
guá tī tsia
