愛情
《愛情》Ài-tsîng
鄭進一 Tēnn Tsìn-it
——————————————
彼一暝
hit tsi̍t-mî
你講欲離開
lí kóng beh lī-khui
我越頭恬恬
guá ua̍t-thâu tiām-tiām
喘了一口氣
tshuán liáu tsi̍t-kháu khui
我連留你都無勇氣
guá liân lâu–lí to bô ióng-khì
我知影彼是多餘
guá tsai-iánn he sī to-î
因為是我放手
in-uī sī guá pàng-tshiú
痛苦留予我自己
thòng-khóo lâu hōo guá tsū-kí
一人孤單
tsi̍t-lâng koo-tuann
佇這个城市
tī tsit-ê siânn-tshī
如今花開花謝
jû-kim hue khui hue siā
已經遐濟年
í-king hiah-tsē nî
我毋敢向望
guá m̄-kánn ǹg-bāng
你回心佮轉意
lí huê-sim kah tsuán-ì
感情這兩字
kám-tsîng tsit nn̄g-jī
我早就放袂記
guá tsá tiō pàng-buē-kì
毋知是
m̄-tsai sī
我失去記持
guá sit-khì kì-tî
抑是
ia̍h-sī
我毋願閣講起
guá m̄-guān koh kóng-khí
愛情這兩字
ài-tsîng tsit nn̄g-jī
我早就放袂記
guá tsá tiō pàng-buē-kì
毋知是
m̄-tsai sī
我已經放棄
guá í-king hòng-khì
抑是
ia̍h-sī
我毋敢閣想你
guá m̄-kánn koh siūnn lí
毋敢閣想你
m̄-kánn koh siūnn lí
—
因為想你
in-uī siūnn lí
我會閣哭規暝
guá ē koh khàu kui-mî
