瓜月雨澆明月記

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:表格內文;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

七月既望,耽於觀覽《戰國七雄》劇後,夜已深沉,是時妻兒酣眠,余正待安歇,突見遍地晶瑩自窗外來,舉頭一望,明月中天矣。

[@more@]

此刻,余似太白,然未有思鄉之愁;類東坡,卻無懷民同賞明月。雅興不減,乃登樓賞月。月之西北隅有一明星,不知其何?酉時歸館,已受用月色之美,不意於睡前也偶得之。明月仙子綴一寶鑽,我既屬目於月柔,亦惑於點星之耀。須臾,積雲掩至,此美景稍縱即逝,竟至大雨如注,淅淅瀝瀝好不心煩。昔我鄉子弟,最能鍾情雨聲點滴,惟前月怪颱暴雨襲臺後,釀成巨災,科學家謂:「因寰宇溫升,兩極冰融,氣候異變,千百倍於昔日,故不可小視驟雨,其勢恐駭人。」此後,我乃聞雨心憂,唯恐世間有難。由是,遂無倦意,因屬文以誌之。