恨孤單
《恨孤單》Hūn Koo-tuann
陳淑萍Tân Siok-phîng
——————————————
時間已經三更半
sî-kan í-king sann-kinn-puànn
等無電話聲
tán-bô tiān-uē siann
電視捘來捘去
tiān-sī tsūn-lâi-tsūn-khì
心牽掛
sim khian-kuà
攏是為你啦
lóng-sī uī lí–lah
只賰面前的一面鏡
tsí tshun bīn-tsîng ê tsi̍t-bīn kiànn
無聲相對看
bô-siann sio-tuì-khuànn
一錯再錯的我
it-tshò tsài-tshò ê guá
太軟汫
thài nńg-tsiánn
怎樣袂心疼
tsuánn-iūnn buē sim thiànn
寂寞的人
tsi̍k-bo̍k ê lâng
連雨聲嘛毋敢聽
liân hōo-siann mā m̄-kánn thiann
因為寂寞
in-uī tsi̍k-bo̍k
就是阮的名
tiō-sī gún ê miâ
愛到無尾
ài kàu bô bué
感情靠無岸
kám-tsîng khò-bô huānn
無愛也快活
bô ài iā khuìnn-ua̍h
寂寞的人
tsi̍k-bo̍k ê lâng
連雨聲嘛毋敢聽
liân hōo-siann mā m̄-kánn thiann
雷公爍爁
luî-kong sih-nah
擾亂阮心情
jiáu-luān gún sim-tsiânn
愛到難分難捨
ài kàu lân-hun lân-siá
受折磨
siū tsiat-buâ
只是恨孤單
tsí-sī hūn koo-tuann
—
阮只是只是
gún tsí-sī tsí-sī
恨孤單
hūn koo-tuann
