恨命莫怨天
《恨命莫怨天》Hūn Miā Bo̍k Uàn Thian
鄭琇月Tēnn Siù-gua̍t
——————————————
無責無任的翁婿
bô-tsik-bô-jīm ê ang-sài
踮在外頭花亂採
tiàm-tsāi guā-thâu hue luān tshái
無想家中一枝梅
bô siūnn ka-tiong it-ki muî
叫阮怎樣袂憤慨
kiò gún tsuánn-iūnn buē hùn-khài
月娘已經斜落西
ge̍h-niû í-king tshiâ lo̍h-sai
你也猶原未轉來
lí iā iu-guân buē tńg–lâi
害阮戇戇空等待
hāi gún gōng-gōng khang tán-thāi
郎君敢會攏毋知
lông-kun kám ē lóng m̄-tsai
秋風陣陣吹門簾
tshiu-hong tsūn-tsūn tshue mn̂g-liâm
單身娘囝愁眉展
tuann-sin niû-kiánn tshiû-bî tián
想起郎君歹心行
siūnn-khí lông-kun pháinn-sim-hīng
只有恨命無怨天
tsí-ū hūn miā bô uàn thian
