流浪淚
《流浪淚》Liû-lōng Luī
張素綾Tiunn Sòo-lîng
——————————————
雙跤走無停
siang kha tsáu bô-thîng
著山嶺路
peh tio̍h suann-niá lōo
怨嘆著媽媽
uàn-thàn tio̍h má-mah
傷心淚像落雨
siong-sim luī tshiūnn lo̍h-hōo
你哪再去嫁
lí ná tsài khì kè
佮阮來離開
kah gún lâi lī-khui
媽媽唷
má-mah–iooh
阮兩个
gún nn̄g-ê
靠啥人來照顧
khò siánn-lâng lâi tsiàu-kòo
毋驚水冷冰
m̄-kiann tsuí líng-ping
泅過溪水流
siû kuè khue-tsuí-lâu
忍耐著跤痠
jím-nāi tio̍h kha sng
向前面無越頭
hiòng-tsiân bīn bô ua̍t-thâu
啥物苦楚
siánn-mih khóo-tshóo
也甘願來拖磨
iā kam-guān lâi thua-buâ
媽媽唷
má-mah–iooh
你今後
lí kim-āu
嫁別人做家後
kè pa̍t-lâng tsuè ke-āu
一身像塗牛
tsi̍t-sin tshiūnn thôo-gû
茫茫一直行
bông-bông it-ti̍t kiânn
若無為媽媽
nā bô uī má-mah
阮哪著來拖命
gún ná-tio̍h lâi thua-miā
弟弟毋通哭
tí-tih m̄-thang khàu
阿姊在身邊
a-tsí tsāi sin-pinn
媽媽唷
má-mah–iooh
阮今後
gún kim-āu
有啥人來疼痛
ū siánn-lâng lâi thiànn-thàng
