苦旦
《苦旦》Khóo-tuànn
陳思安Tân Su-an
——————————————
晴天霹靂
tsîng-thian phik-li̍k
一聲雷
tsi̍t-siann luî
人情冷暖
jîn-tsîng líng-luán
心傷悲
sim siong-pi
–
踏出步步的蓮花
ta̍h tshut pōo-pōo ê liân-hue
行過人生酸甜的經過
kiânn kuè jîn-sing sng-tinn ê king-kuè
手中比出的姿勢
tshiú-tiong pí-tshut ê tsu-sè
畫出心中無奈的美麗
uē tshut sim-tiong bô-nāi ê bí-lē
喙中唱出的字調
tshuì-tiong tshiùnn-tshut ê jī-tiāu
已經毋知是真抑是假
í-king m̄-tsai sī tsin ia̍h-sī ké
鏡中自己的角色
kiànn-tiong tsū-kí ê kak-sik
毋知當時變甲皮皺頭毛白
m̄-tsai tang-sî piàn kah phuê jiâu thâu-mn̂g pe̍h
苦旦的心聲
khóo-tuànn ê sim-siann
就算歡喜
tiō-sǹg huann-hí
也愛哭予人看
iā ài khàu hōo-lâng khuànn
食穿著愛看別人心情
tsia̍h-tshīng tio̍h-ài khuànn pa̍t-lâng sim-tsiânn
敢講悲傷
kám-kóng pi-siong
是咱註定的命
sī lán tsù-tiānn ê miā
苦旦的心聲
khóo-tuànn ê sim-siann
背後的辛酸
puē-āu ê sin-sng
敢有人欲看
kám ū-lâng beh khuànn
總有一工
tsóng ū tsi̍t-kang
棚頂的戲若煞
phênn-tíng ê hì nā suah
人去樓空
jîn khì lâu khang
有誰記得我
ū siáng kì-leh guá
—
↓↓—(口白)—↓↓
人生親像
jîn-sing tshin-tshiūnn
戲中戲
hì-tiong hì
↑↑—(口白)—↑↑
