高原的旅愁

《高原的旅愁》Ko-guân ê Lú-tshiû
吳晉淮Ngôo Tsìn-huâi
——————————————
想起昔日的春夢
siūnn-khí sik-ji̍t ê tshun-bāng
懷念放袂離
huâi-liām pàng buē-lī
孤單遙遙回轉來
koo-tuann iâu-iâu huê-tńg–lâi
故鄉的路途
kòo-hiong ê lōo-tôo
彼爿山這溪畔
hit-pîng suann tse khe-puān
或是那樹林
hik-sī ná tshiū-nâ
雖然風景攏無變
sui-jiân hong-kíng lóng bô-piàn
依然像彼時
i-jiân tshiūnn hit-sî
怎樣你一人
tsuánn-iūnn lí tsi̍t-lâng
影都無得見
iánn to bô tik kìnn

聽見悲啼的聲音
thiann-kìnn pi-thî ê siann-im
引阮心慒慒
ín gún sim tso-tso
聲聲句句哀怨啼
siann-siann-kù-kù ai-uàn thî
深山孤鳥聲
tshim-suann koo-tsiáu siann
想敢是你的聲
siūnn kánn-sī lí ê siann
質疑來看覓
tsit-gî lâi khuànn-māi
只有冷冷又清清
tsí-ū líng-líng iū tshing-tshing
山邊小溪泉
suann-pinn sió khe-tsuânn
流在岩石下
lâu tsāi giâm-tsioh ē
清水聲滴滴
tshing-tsuí siann tih-tih

想來當做一場夢
siūnn–lâi tòng-tsò tsi̍t-tiûnn bāng
無須再傷情
bô su tsài siong-tsîng
行落山跤的小路
kiânn lo̍h suann-kha ê sió-lōo
風聲蕭蕭叫
hong-siann siau-siau kiò
從山頂吹落來
tsiông suann-tíng tshue–lo̍h-lâi
冷冷的山風
líng-líng ê suann-hong
輕輕吹入阮心內
khin-khin tshue-ji̍p gún sim-lāi
令人會可愛
līng-lâng ē khó-ài
說起明日的
sueh-khí bîng-ji̍t ê
光明在等待
kong-bîng tsāi tán-thāi