芋冰
《芋冰》Ōo-ping
范怡文Huān Î-bûn
——————————————
想起細漢時
siūnn-khí sè-hàn sî
聽著賣芋冰的聲
thiann-tio̍h buē ōo-ping ê siann
阮總是會吵阿媽
gún tsóng-sī ē tshá a-má
買冰予阮食
bé ping hōo gún tsia̍h
阿媽牽著我
a-má khan tio̍h guá
一步一步慢慢行
tsi̍t-pōo-tsi̍t-pōo bān-bān kiânn
沿著叫賣聲
iân-tio̍h kiò-buē-siann
揣著賣冰的擔仔
tshuē-tio̍h buē-ping ê tànn-á
阿媽的手燒燒
a-má ê tshiú sio-sio
芋冰涼涼
ōo-ping liâng-liâng
一人一喙
tsi̍t-lâng tsi̍t-tshuì
沓沓仔食
ta̍uh-ta̍uh-á tsia̍h
伴著熟似的叫賣聲
phuānn-tio̍h si̍k-sāi ê kiò-buē-siann
芋冰
ōo-ping
賣芋仔冰
buē ōo-á-ping
這个聲音藏佇心底
tsit ê siann-im tshàng tī sim-té
甜蜜的記智
tinn-bi̍t ê kì-tì
芋冰
ōo-ping
賣芋冰
buē ōo-ping
內面有我想阿媽的心情
lāi-bīn ū guá siūnn a-má ê sim-tsîng
大漢了後
tuā-hàn liáu-āu
離開熟似的所在
lī-khui si̍k-sāi ê sóo-tsāi
芋冰的滋味
ōo-ping ê tsu-bī
嘛漸漸放袂記
mā tsiām-tsiām pàng-buē-kì
出了社會
tshut liáu siā-huē
拄著人情的冷暖
tú-tio̍h jîn-tsîng ê líng-luán
寂寞佮悲傷
tsi̍k-bo̍k kah pi-siong
煞講無人來聽
suah kóng-bô lâng lâi thiann
我的目屎燒燒
guá ê ba̍k-sái sio-sio
心肝涼涼
sim-kuann liâng-liâng
毋知按怎又閣想起
m̄-tsai án-tsuánn iū-koh siūnn-khí
熟似的叫賣聲
si̍k-sāi ê kiò-buē-siann
芋冰
ōo-ping
賣芋仔冰
buē ōo-á-ping
這个聲音藏佇心底
tsit ê siann-im tshàng tī sim-té
甜蜜的記智
tinn-bi̍t ê kì-tì
芋冰
ōo-ping
賣芋冰
buē ōo-ping
內面有我想阿媽的心情
lāi-bīn ū guá siūnn a-má ê sim-tsîng
芋仔冰
ōo-á-ping
賣芋仔冰
buē ōo-á-ping
這个聲音藏咧心底
tsit ê siann-im tshàng teh sim-té
甜蜜的記智
tinn-bi̍t ê kì-tì
芋仔冰
ōo-á-ping
賣芋仔冰
buē ōo-á-ping
內面有我想阿媽的心情
lāi-bīn ū guá siūnn a-má ê sim-tsîng