家己
《家己》Ka-kī
林俊逸Lîm Tsùn-i̍t
——————————————
外面的日頭
guā-bīn ê ji̍t-thâu
真明朗
tsin bîng-lóng
我的神魂
guá ê sîn-hûn
卻是烏陰沉重
khiok-sī oo-im tîm-tāng
行出門跤口
kiânn tshut mn̂g-kha-kháu
幾千里
kuí tshian-lí
門手若是
mn̂g-tshiú nā-sī
有千萬斤重
ū tshian-bān kin tāng
咖啡勉強啉落一喙
ka-pi bián-kióng lim lo̍h tsi̍t-tshuì
心內的澀
sim-lāi ê siap
較贏咖啡芳
khah iânn ka-pi phang
順風失志
sūn-hong sit-tsì
天有天理
thinn ū thinn-lí
賰一口氣
tshun tsi̍t-kháu khuì
就拚落去
tō piànn–lo̍h-khì
佮意無佮意
kah-ì bô kah-ì
咬著喙齒根
kā tio̍h tshuì-khí-kin
至少我輸贏為家己
tsì-tsió guá su-iânn uī ka-tī
時間過去
sî-kan kuè–khì
當時好天
tang-sî hó-thinn
愛相信攏會過去
ài siong-sìn lóng ē kuè–khì
放下過去
pàng hē kuè-khì
毋是放棄家己
m̄-sī hòng-khì ka-tī
是原諒家己
sī guân-liōng ka-tī
逐家咧講笑
ta̍k-ke teh kóng-tshiò
咧歡喜
teh huann-hí
只有我
tsí-ū guá
無法度佯戇激笑面
bô-huat-tōo tènn-gōng kik tshiò-bīn
恬恬陪伴我
tiām-tiām puê-phuānn guá
每一个你
muí tsi̍t-ê lí
感謝啦
kám-siā–lah
雖然講袂出喙
sui-jiân kóng buē tshut-tshuì
跤步漸漸行會振動
kha-pōo tsiām-tsiām kiânn ē tín-tāng
一杯目屎
tsi̍t-pue ba̍k-sái
我敬家己
guá kìng ka-tī
順風失志
sūn-hong sit-tsì
天有天理
thinn ū thinn-lí
愛相信
ài siong-sìn
只要相信
tsí-iàu siong-sìn
我袂孤單
guá buē koo-tuann
我袂孤單
guá buē koo-tuann
至少我愛疼惜家己
tsì-tsió guá ài thiànn-sioh ka-tī
我無簡單
guá bô kán-tan
我有價值
guá ū kè-ta̍t
我就是我
guá tiō-sī guá
唯一的我
uî-it ê guá
拚一口氣
piànn tsi̍t-kháu khuì
毋通放棄
m̄-thang hòng-khì
愛原諒家己
ài guân-liōng ka-tī
愛放過家己
ài pàng-kuè ka-tī
