何必提起
《何必提起》Hô-pit Thê-khí
曾瑋中Tsan Uí-tiong/Kuljelje
——————————————
你我分開
lí guá hun-khui
已經遮濟年
í-king tsiah tsē nî
受傷的空喙
siū-siong ê khang-tshuì
猶未清醒
iáu-buē tshing-tshínn
不時會聽著
put-sî ē thiann-tio̍h
關於你的消息
kuan-î lí ê siau-sit
朋友夯枷的關心
pîng-iú giâ-kê ê kuan-sim
何必提起
hô-pit thê-khí
怪我自己
kuài guá tsū-kí
倔強的歹個性
ku̍t-kiông ê pháinn kò-sìng
越頭看過去
ua̍t-thâu khuànn kuè-khì
愈看愈稀微
jú khuànn jú hi-bî
雖然你早離開
sui-jiân lí tsá lī-khui
閣甘願等你
koh kam-guān tán lí
你的手
lí ê tshiú
煞牽著一个伊
suah khan-tio̍h tsi̍t-ê i
若是你這馬
nā-sī lí tsit-má
過著幸福的日子
kuè tio̍h hīng-hok ê ji̍t-tsí
我也毋免繼續
guá iā m̄-bián kè-sio̍k
搬這齣漚戲
puann tsit tshut àu-hì
可惜彼段情
khó-sioh hit tuānn tsîng
若無人同情
nā bô-lâng tông-tsîng
(又)何必提起
(iū) hô-pit thê-khí
希望伊會當
hi-bāng i ē-tàng
予你幸福的日子
hōo lí hīng-hok ê ji̍t-tsí
我也會當
guá iā ē-tàng
安慰自己的決定
an-uì tsū-kí ê kuat-tīng
一个人面對
tsi̍t-ê-lâng bīn-tuì
不過是
put-kò sī
失去靈魂的一片
sit-khì lîng-hûn ê tsi̍t-phìnn
