安平小調
《安平小調》An-pîng Sió-tiāu
愛愛Ài-ài
豔豔Iām-iām
純純Sûn-sûn(劉清香Lâu Tshing-hiong) (口白)
——————————————
愛愛)
秋風吹
tshiu-hong tshe
秋天時
tshiu-thinn sî
腹內愁聲
pak-lāi tshiû-siann
時常悲
sî-siông pi
悲愁聲
pi-tshiû siann
睏在秋風裡
khùn tsāi tshiu-hong lí
也有留戀味
iā ū liû-luân bī
窮倒舊城址
kîng-tó kū siânn-tsí
憶及早當時
ik ki̍p tsá-tang-sî
宮主美
kiong-tsú bí
悲愁人
pi-tshiû lâng
設使會得做幸運兒
siat-sú ē-tit tsuè hīng-ūn-jî
純純)
↓↓(口白)—(口白)—(口白)↓↓
在安平殘廢的城址
tsāi An-pîng tsân-huè ê siânn-tsí
有一个襤褸的青年
ū tsi̍t-ê lâm-luí ê tshing-liân
坐在城邊
tsēr tsāi siânn-pinn
恬恬咧想的中間
tiām-tiām teh siūnn ê tiong-kan
不覺煞睏落眠
put-kak suah khùn lo̍h-bîn
來夢見著
lâi bāng kìnn-tio̍h
眼前變成美麗城
gán-tsîng piàn-sîng bí-lē siânn
城中有一
siânn-tiong iú it
嬌姿嬌豔的宮主出現
kiau-tsu kiau-iām ê kiong-tsú tshut-hiān
行倚近伊的身邊
kiânn uá-kūn i ê sin-pinn
在這美麗的城內
tsāi tse bí-lē ê siânn-lāi
過了無上的快樂
kèr liáu bû-siōng ê khuài-lo̍k
由夢中醒來的時
iû bāng-tiong tshínn–lâi ê sî
看見伊猶原
khuànn-kìnn i iu-guân
是在這殘廢的城邊
sī tsāi tse tsân-huè ê siânn-pinn
目睭展金
ba̍k-tsiu thián kim
四邊一个看
sì-pinn tsi̍t-ê khuànn
城壁有一首的古詩
siânn-piah ū tsi̍t-siú ê kóo-si
是來予伊更加著感嘆
sī lâi hōo i kìng-ka tio̍h kám-thàn
同時腹內悲愁的聲
tâng-sî pak-lāi pi-tshiû ê siann
又再起了
iū tsài khí liáu
↑↑(口白)—(口白)—(口白)↑↑
豔豔)
秋風吹
tshiu-hong tshe
秋天時
tshiu-thinn sî
腹內悲愁聲又起
pak-lāi pi-tshiû siann iū khí
醒悟來
tshínn-ngōo lâi
猶原廢城邊
iu-guân huè-siânn pinn
玉白的膝枕
gio̍k-pi̍k ê tshik-tsím
卻是石頭只
khiok-sī tsio̍h-thâu tsí
枕頭邊
tsím-thâu pinn
一支白綾扇
tsi̍t-ki pe̍h-lîng sìnn
在後面
tsāi āu-bīn
一首幽雅的抒情詩
tsi̍t-siú iu-ngá ê su-tsîng si
