恨命莫怨天
《恨命莫怨天》Hūn Miā Bo̍k Uàn Thian
白櫻Pe̍h-ing(施豐櫻Si Hong-ing)
——————————————
人生心理
jîn-sing sim-lí
善惡無人見
siān-ok bô-jîn kiàn
世情輕薄
sè-tsîng khin-po̍h
親像一陣煙
tshin-tshiūnn tsi̍t-tsūn ian
不幸環境
put-hīng khuân-kíng
一時來轉變
tsi̍t-sî lâi tsuán-piàn
自悶自慰
tsū-būn tsū-uì
恨命莫怨天
hūn miā bo̍k uàn thinn
在世富貴
tsāi-sè hù-kuì
自然有遠親
tsū-jiân ū uán-tshin
貧寒苦境
pîn-hân khóo-kíng
無人會可憐
bô-lâng ē khó-liân
純情守德
sûn-tsîng siú-tik
希望君相信
hi-bāng kun siong-sìn
著想三年
tio̍h siūnn sann-nî
雙人愛是真
siang-lâng ài sī tsin
薄命受苦
po̍k-bīng siū-khóo
已經到極步
í-king kàu ki̍k-pōo
變成四面茫茫的前途
piàn-sîng sì-bīn bông-bông ê tsîng-tôo
到底啥人
tàu-tué siánn-lâng
知阮心內苦
tsai gún sim-lāi khóo
看我此去
khuànn guá tshú-khì
欲行啥物路
beh kiânn siánn-mih lōo
