無聲的女人
《無聲的女人》Bô-siann ê Lú-jîn
劉晨Lau Sîn
——————————————
夜半雨水
iā-puànn hōo-tsuí
有偌寒
ū guā kuânn
東風刺骨
tang-hong tshì-kut
貼心疼
tah sim thiànn
三更悠悠又天光
sann-kinn iu-iu iū thinn kng
為何總是來牽掛
uī-hô tsóng-sī lâi khian-kuà
等啊等
tán–ah tán
閣望了望
koh bāng liáu bāng
月娘問阮為著啥
ge̍h-niû mn̄g gún uī-tio̍h siánn
嘆啊嘆
thàn–ah thàn
又問了問
iū mn̄g liáu mn̄g
春風輕送明月夜
tshun-hong khin sàng bîng-gue̍h iā
毋是我無聲
m̄-sī guá bô-siann
因為阮
in-uī gún
心甘情願綴你行
sim kam tsîng guān tuè lí kiânn
毋是我袂疼
m̄-sī guá buē thiànn
因為阮
in-uī gún
無怨無尤將情瞞
bô-uàn bô-iû tsiong tsîng muâ
看你的背影
khuànn lí ê puē-iánn
女人等待的心情
lú-jîn tán-thāi ê sim-tsîng
是宿命
sī siok-miā
送你的心情
sàng lí ê sim-tsiânn
看你離開的瀟灑
khuànn lí lī-khui ê siau-sá
你敢知影
lí kám tsai-iánn
