被故鄉放捒的人
《被故鄉放捒的人》Pī Kòo-hiong Pàng-sak ê Lâng
方瑞娥Png Suī-ngôo
——————————————
生來就帶有淡薄性地
sinn–lâi tiō tuà ū tām-po̍h sìng-tē
毋聽別人的苦言
m̄-thiann pa̍t-lâng ê khóo-giân
禁不住
kim put-tsū
所謂年青的脾氣
sóo-uī nî-tshing ê phî-khì
放捒著家鄉
pàng-sak tio̍h ka-hiong
賭意氣來奔波
tóo ì-khì lâi phun-pho
踏著困苦的路途
ta̍h-tio̍h khùn-khóo ê lōo-tôo
無疑來踮他鄉
bô-gî lâi tiàm thann-hiong
猶原也袂得意
iu-guân iā buē tit-ì
做人應該
tsuè-lâng ing-kai
著有情有義
tio̍h ū-tsîng ū-gī
我也毋是無明瞭
guá iā m̄-sī bô bîng-liâu
一時的憤慨
tsi̍t-sî ê hùn-khài
是欲怎樣來
sī beh tsánn-iūnn lâi
忍耐才好啦
jím-nāi tsiah hó–lah
敢是錯在我身
kám-sī tshò tsāi guá sin
暫時予我想看覓
tsiām-sî hōo guá siūnn khuànn-māi
隨風吹
suî hong-tshe
飄來飄去
phiau-lâi-phiau-khì
毋是我的真意
m̄-sī guá ê tsin-ì
看來親像
khuànn–lâi tshin-tshiūnn
有淡薄粗魯
ū tām-po̍h tshoo-lóo
毋過做人重情義
m̄-koh tsuè-lâng tiōng tsîng-gī
所以才著來
sóo-í tsiah tio̍h lâi
受苦又拖磨
siū-khóo iū thua-buâ
枉費青春期
óng-huì tshing-tshun-kî
真想欲來學著
tsin siūnn-beh lâi o̍h tio̍h
實在做人的道理
si̍t-tsāi tsuè-lâng ê tō-lí
佮別人有比並
kah pa̍t-lâng ū pí-phīng
才想欲倒轉去
tsiah siūnn-bueh tò-tńg–khì
