難忘的故鄉
《難忘的故鄉》Lân-bōng ê Kòo-hiong
方瑞娥Png Suī-ngôo
——————————————
離開著可愛故鄉
lī-khui tio̍h khó-ài kòo-hiong
盤山過嶺無歇睏
puânn-suann-kuè-niá bô hioh-khùn
滿山的落葉聲
muá-suann ê lo̍h-hio̍h siann
聽著
thiann tio̍h
心憂悶
sim iu-būn
若閣去彼爿山
nā koh khì hit-pîng suann
異鄉的黃昏
ī-hiong ê hông-hun
淒冷的山嶺風
tshe-líng ê suann-niá hong
叫阮滿心酸
kiò gún muá-sim sng
山中的水流聲音
suann-tiong ê tsuí-lâu siann-im
聽著
thiann tio̍h
心內愈苦痛
sim-lāi jú khóo-thàng
阮孤單無依倚
gún koo-tuann bô i-uá
啥人欲幫忙
siánn-lâng bueh pang-bâng
紅色的夕陽啊
âng-sik ê si̍k-iông–ah
照阮袂輕鬆
tsiò gún buē khin-sang
等何時出頭天
tán hô-sî tshut-thâu-thinn
可憐異鄉人
khó-liân ī-hiong lâng
異鄉的月光暗暝
ī-hiong ê ge̍h-kng àm-mî
孤單流浪心稀微
koo-tuann liû-lōng sim hi-bî
千萬言在心內
tshian-bān giân tsāi sim-lāi
無地通講起
bô-tè thang kóng-khí
只有是對月娘
tsí-ū sī tuì ge̍h-niû
聲聲訴哀悲
siann-siann sòo ai-pi
難忘的故鄉啊
lân-bōng ê kòo-hiong–ah
何時再相見
hô-sî tsài sio-kìnn
