愛愈遠愈重

《愛愈遠愈重》Ài Jú Hn̄g Jú Tāng
邱凱偉 Khu Khái-uí
——————————————
離了故鄉的街頂
lī liáu kòo-hiong ê ke-tíng
有行袂煞的長
ū kiânn buē suah ê tn̂g
遠了海湧的白雲
hn̄g liáu hái-íng ê pe̍h-hûn
閣較藍嘛烏陰
koh-khah nâ mā oo-im

干焦清風會送來
kan-na tshing-hong ē sàng lâi
彼土地每夜的花芳
he thóo-tē muí iā ê hue-phang
予我攑頭的暗暝
hōo guá gia̍h-thâu ê àm-mî
目箍無遐紅
ba̍k-khoo bô hiah âng

路愈遠愈暗
lōo jú hn̄g jú àm
賰我一个人
tshun guá tsi̍t-ê lâng
流浪是世間
liû-lōng sī sè-kan
最疼的夢
tsuè thiànn ê bāng

愛愈遠愈重
ài jú hn̄g jú tāng
欲對佗位藏
beh tuì tó-uī tshàng
阮用思念
gún iōng su-liām
換一个希望
uānn tsi̍t-ê hi-bāng

路愈遠愈暗
lōo jú hn̄g jú àm
賰我一个人
tshun guá tsi̍t-ê lâng
想欲越頭
siūnn-beh ua̍t-thâu
才知影袂當
tsiah tsai-iánn buē-tàng

愛愈遠愈重
ài jú hn̄g jú tāng
欲對佗位藏
beh tuì tó-uī tshàng
咱是永遠行佇海湧
lán sī íng-uán kiânn tī hái-íng
彼个人
hit-ê lâng
雨中的人
hōo-tiong ê lâng