最後的火車站

《最後的火車站》Tsuè-āu ê Hué-tshia-tsām
方瑞娥 Png Suī-ngôo
——————————————
紅紅夕陽雖然好
âng-âng si̍k-iông sui-jiân hó
可惜近黃昏
khó-sioh kīn hông-hun
夜暗風吹著阮
iā-àm hong tshe tio̍h gún
一陣冷酸酸
tsi̍t-tsūn líng-sng-sng

夜快車
iā-khuài-tshia
載阮離開著郎君
tsài gún lī-khui tio̍h lông-kun
踮車內孤單
tiàm tshia-lāi koo-tuann
心頭亂紛紛
sim-thâu luān-hun-hun
啊~最後的
ah~ tsuè-āu ê
最後的火車站
tsuè-āu ê hué-tshia-tsām
到底在何方
tàu-tué tsāi hô-hng

彼時講出的言語
hit-sî kóng tshut ê giân-gí
你敢放袂記
lí kám pàng-buē-kì
白色的目屎
pe̍h-sik ê ba̍k-sái
也流落在鬢邊
iā lâu lo̍h tsāi pìn-pinn

車窗外
tshia-thang guā
燈火光光咧閃爍
ting-hué kng-kng teh siám-sih
才知是來到
tsiah tsai sī lâi kàu
異鄉的都市
ī-hiong ê too-tshī
啊~月光暝
ah~ ge̍h-kng mî
月光暝引起阮
ge̍h-kng mî ín-khí gún
想著初戀時
siūnn tio̍h tshoo-luân sî

悲恨已經深如海
pi-hūn í-king tshim jû hái
惡夢已經醒
ok-bāng í-king tshínn
窗外的車螺聲
thang-guā ê tshia-lê siann
替阮哭規暝
thuè gún khàu kui-mî

目屎也已經
ba̍k-sái iā í-king
為伊流甲盡
uī i lâu kah tsīn
對伊的真情
tuì i ê tsin-tsîng
已經變無味
í-king piàn bô-bī
啊~無情人
ah~ bô-tsîng lâng
無情人你叫阮
bô-tsîng lâng lí kiò gún
怎樣過日子
tsánn-iūnn kè ji̍t-tsí